24/06/2024
Vandaag bereikte ons een bericht van Emmie de Beer omtrent het besluit van Gemeente Tilburg om alle paden binnen het Leijpark toegankelijk te maken voor fietsers. Zie Groep van Leijpark013. Hierover willen wij het volgende zeggen:
Stichting Leijpark en veel omwonenden hebben keihard gestreden tegen de komst van het nieuwe fietspad in het Leijpark. Bijna 900 handtekeningen zijn destijds aangeboden aan de toenmalige wethouder om de komst van het fietspad tegen te gaan. Na allerlei vergaderingen, al dan niet publiek, is het fietspad er vorig jaar november alsnog gekomen, ondanks de grote tegenstand.
Veel eerder, in 2017, ging toenmalige wethouder Mario Jacobs (GroenLinks) overstag toen de bewoners van de Leyhoeve een petitie aanboden om door het Leijpark te mogen fietsen, om zo vanaf hun thuissituatie directer bij het centrum van Tilburg te kunnen komen. Vanaf oktober 2017 mag men dus fietsen in het Leijpark.
De zorgen die mevrouw De Beer uit zijn niet alleen zeer terecht, maar kennen eveneens een grote huidige realiteitszin. Het eerste incident waarbij scholieren een oudere man aanreden (overigens niet gefilmd) heeft reeds plaatsgevonden, godzijdank zonder (ernstig) lichamelijk leed tot gevolg.
Veel bezoekers van het Leijpark ervaren dat fietsers niet alleen heel hard rijden, maar ook weinig afstand tot voetgangers houden. Het concept van “De fietser is te gast” is allang achterhaald en het Leijpark wordt gezien door fietsers als één groot fietspad. (Dat is overigens de fietsers niet aan te rekenen, maar wel de gemeente.)
Echter: voetgangers en fietsers op een en het zelfde pad is vragen (lees: schreeuwen) om ongelukken. Ga eens op ieder willekeurig ander fietspad lopen en zodra er fietsers komen wordt u, als voetganger, geacht om aan de kant te gaan. In een park als het Leijpark, aangelegd als landschapspark met oorspronkelijk enkel wandelpaden, is dit de omgedraaide wereld. Bovendien zijn de fietsen van toen inmiddels grotendeels veranderd in elektrische fietsen, fatbikes (die wettelijk 25 kilometer per uur mogen rijden maar al te vaak zijn opgevoerd waardoor hun snelheid vele malen hoger ligt) en speed pedelecs (elektrische fietsen die wel 45 kilometer per uur rijden, eigenlijk kwalificeren als een brommers, maar wel vallen onder elektrische fietsen). Met andere woorden: “fietsers gedogen” heeft geresulteerd in het toestaan dat het Leijpark een racebaan wordt voor fietsers, waarbij de voetgangers volledig over het hoofd worden gezien. Die voetgangers zijn, zoals mevrouw De Beer aangeeft, ook de bewoners van Woonlandschap de Leyhoeve; oudere mensen die vaak wat slechter ter been zijn en die (soms) beschikken over een verminderd reactievermogen. Het is niet meer mogelijk om gewoon veilig te gaan wandelen in het Leijpark.
En laten we wel wezen: De gemeente vraagt ook het onmogelijke van zowel fietser als voetganger; zij beiden krijgen te horen van de gemeente dat de paden in het Leijpark zowel fietspad als voetpad zijn. Wie heeft er dan gelijk? En beter: wie heeft er voorrang?
In de hele stad (en het land) weten we: dit is de (auto)weg, dat is het fietspad en daarnaast ligt het trottoir. Auto’s, fietsen en voetganger kennen elk hun eigen weg. Zo niet in het Leijpark, waar de onveiligheid toeneemt en de onduidelijkheid ook.
Wij steunen ten zeerste de noodkreet van Emmie de Beer! Ze heeft volkomen gelijk dat dit zo niet kan. Om het nieuwe fietspad kunnen we inmiddels niet meer heen (helaas) maar laat dan dit het enige fietspad zijn en de enige plek waar fietsers mogen komen. Laat de rest van het Leijpark aan de wandelaars en dan is het voor iedereen duidelijk en vooral: Veilig.
Met dank aan Emmie de Beer voor haar inzending
De beheerders
