12/02/2025
Vanmorgen betrapte ik mijZelf weer op dat ik aan het chasen was. Zonder oordeel. (Ok..een klein beetje boos voelde ik mij wel).
Ik ervoer weerstand om naar mijn onprettige gevoel te gaan. Er was alleen geen ontkomen aan.
Ik ben er voor gaan zitten en de tekst rolde uit mijn pen. Voor mij dé essentie, het doel van de tweelingzielen reis. Koplopers voor het proces dat collectief in werking is gezet, óók voor diegene die zonder hun tweelingziel leven. Spiritueel ontwaken.🙏
🌿In gesprek met mijn jongere Zelf🌿
Jongere zelf: hallo, hallo, hoor je mij? Wil jij naar mij toe komen? Ik heb je zo hard nodig? Wil jij even die innerlijke moeder voor mij zijn? Mag ik even met je praten?
Mijn Hogere zelf hoort iets en zoekt dit buiten haarzelf zoals ze gewend is te doen. Ze zoekt haar Tweelingziel op en doet er alles aan om op dezelfde tijd als hij buiten te komen om elkaar “per ongeluk” tegen te komen, even een woord met elkaar te wisselen, even zijn aandacht te krijgen, in de hoop dat hij haar geeft wat zij nu nodig heeft.
En ja hoor, ze loopt vlak achter hem langs de kerk. Hij merkt haar op doordat één van de honden naar hem toe is gelopen. Ze eggen elkaar goedemorgen en de sfeer voelt ongemakkelijk.
Ze vraagt naar hem hoe het gaat en krijgt te horen dat het weer zachter is dan gisteren. Ze vraagt naar andere dingen die nu in zijn leven spelen en krijgt ook hier oppervlakkige antwoorden op.
Ze lopen samen naar de parkeerplaats waar zijn auto staat. Ze vertelt dat de oude hond naar de dierenarts is geweest en hij reageert wat schrikkerig omdat hij dit wist en er niet meer naar gevraagd heeft. Soort gemaakt geïnteresseerd vraagt hij hoe het was. Toch voelde de energie niet open om uitgebreid te antwoorden en toch probeerde ze 5 minuten in 1 minuut te stoppen. Als ze maar even gehoord werd. Maar helaas, hij is niet in staat om haar te geven wat ze nu nodig heeft en is met zijn hoofd met andere dingen bezig en heeft eigenlijk helemaal geen tijd voor haar en dat voelt ze.
Ze wenst hem een fijne dag en lichtelijk wat teleurgesteld, boos, verdrietig en verward loopt ze met haar honden verder.
Eenmaal thuis aangekomen is dit rottige gevoel nog niet weg. Ze kijkt wat op haar mobiel, schrijft wat in haar dagboek.. Maar de roep blijft. Opeens realiseert ze zich dat ze zich aan het verzetten is in plaat van er naar te luisteren.
Ze neemt een kop cacao, dat haar zal ondersteunen haar hart te openen en zo beter te kunnen verstaan wat er gezegd wilt worden.
Met zachte muziek voor het innerlijk kind en haar kop cacao gaat ze dan ervoor zitten en sluit haar ogen.
Ze verbeeld zich dat haar Hogere Zelf, de innerlijke moeder, in het zand, aan een prachtig meer zit. Ze ziet in de verte iemand aan komen lopen.
Wanneer deze dichterbij is ziet ,e dat het haar Jongere Zelf is.
Met haar armen wijd gaat ze op haar hurken zitten. Haar jongere Zelf kijkt wat boos en zegt haar wat licht geïrriteerd gedag.
De innerlijke moeder geeft de Jongere zelf een knuffel en samen gaan ze tegenover elkaar in het zand zitten. Ze houden elkaars handen vast.
De innerlijke moeder vraagt haar wat er scheelt en de Jongere Zelf begint te praten;
“De hele tijd roep ik je. Ik ben hier in jou. Wil jij naar binnen gaan? wil jij er even voor mij zijn? En je komt niet naar mij, maar rent naar buiten. Je rent weg van mij, alsof je mij niet ziet en hoort en dat geeft me zo’n verdrietig gevoel. Waarom kwam je niet?
De Hogere Zelf, innerlijke moeder kijkt haar liefdevol aan en beseft dat ze haar Jongere Zelf wel hoorde. Maar uit gewoonte, buiten zichzelf, datgene ging zoeken, naar dat wat ze hoorde waar de behoefte lag.
De innerlijke moeder zegt haar eerlijk; “Ergens voelde ik weerstand om naar binnen te gaan, om te luisteren en de verantwoordelijkheid te nemen voor het onaangename gevoel dat ik waarnam. Even vluchtte ik naar een ander en ging ik scrollen op mijn mobiel. Hier werd al direct duidelijk dat ik naar binnen had te keren, door een tekst dat ik te lezen kreeg.
Hierin staat dat ik niet vast zit, maar de situatie niet kan accepteren zoals die is. En vecht tegen datgene dat ik juist heb te voelen.
Dit was voor mij op dat moment een eyeopener en besefte ik dat Jij, mij Jongere Zelf diegene is die mij riep.
Lieverd, wat wil je mij vertellen?
Jongere Zelf begint te praten en vertelt dat ze zich verdrietig voelt en niet kan snappen dat mijn dochter en tweelingziel niet zien hoe zij is veranderd, terwijl ze zo hard aan zichzelf heeft gewerkt. Ze vertelt hoe ze willen dat zij verandert en zelf niet willen veranderen. Hoe oneerlijk ze dit vindt en dit helemaal niet snapt.
Ik zie haar verdriet en verwarring in haar gezicht en pak nog iets steviger haar handen vast en vertel haar;
“Lieve kleine, zij zien jou nog niet omdat zij zichzelf nog niet kunnen zien.
Hoe ze jou zien, is nog een weerspiegeling van hun innerlijke wereld. Dit ligt niet aan jou.
Jij mag nu echt stoppen om erkenning te zoeken buiten jeZelf. Ik zie jou, hoor jou, erken jou en houd onvoorwaardelijk van jou.
Weet je wel hoe leuk jij bent? Als een heerlijke spring in het veld, vol verwondering kan genieten van alles dat op aarde te zien is. Weet jij wel hoe prachtig jouw licht straalt, zo vol licht en liefde. Laat deze maar zien. Jij bent zo authentiek en eigen. Dat anderen jou nog niet accepteren, zien, horen en erkennen, komt omdat zij dat deel van zichzelf nog in de schaduw hebben staan. Straal jij maar… hierdoor zal je hun helpen zichZelf weer te herinneren wie zij ook zijn.
Jij bent een voorbeeld en je hoeft aan niemands verwachtingen te voldoen.
Ik ben er voor je. Sorry dat ik je vaak in de steek heb gelaten door hulp buiten onsZelf te zoeken, dat ik het contact met jou uit het oog verloren was. Sorry dat jij je zo gescheiden en eenzaam hebt gevoeld.
En ook dank je wel. Dank je wel voor je vertrouwen dat dit op een dag weer goed zou komen. Dank je wel dat jij altijd in ons hebt geloofd en bij mij bent gebleven, ook wanneer ik totaal niet doorhad dat je er was. Dank je wel dat je mij altijd onvoorwaardelijk lief hebt gehad.
Nu ik jou weer in mij zie, zal ik er voor jou zijn. De innerlijke moeder en de innerlijke vader. Zodat jij nu het leven voluit kan gaan leven dat voor jou is bedoeld en wij jouw steun, een luisterend oor en zoveel liefde bieden. Wij zullen zorgen dat jij je plannen kan uitvoeren die in één lijn met jou liggen. Wij zullen je beschermen en aanmoedigen waar nodig is. Wij zullen jou de ruimte geven, onvoorwaardelijk, te kunnen Zijn”.
De Jongere Zelf, mijn innerlijk kind, zucht. Haar gezicht staat blij en oh wat valt er hier een last van haar schouders af. ‘Mijn innerlijke moeder heeft mij dus wel gezien, gehoord en erkend. Ze houdt wél van mij, zonder dat ik ergens aan hoef te voldoen. Ze ervaart dat de boosheid en het verdriet dat ze voelde nu als sneeuw voor de zon verdwijnt. Ze voelt zich vrij en blij en geniet van het moment dat ze Samen is met haar innerlijke moeder, haar Hogere Zelf.
Dan vraagt Hogere zelf haar of ze nog iets wil vertellen, of er nu nog iets is dat ze wil delen.
De jongere zelf kijkt haar liefdevol, met pretoogjes, aan en zegt; “Nee. Dank je wel dat je wilde luisteren en even bij jou kan Zijn. Mag ik nu in jouw armen kruipen en even bij jou zitten?”
Ik open mijn armen en mijn jongere zelf kruipt heerlijk in mijn schoot. En terwijl we op het strand zitten, kijkend naar de prachtige zonsondergang, voel ik hoe we Samen weer één zijn. Samensmelten tot één ziel. Deze innerlijke hereniging.
Iedere keer wanneer je het ongemakkelijke gevoel ervaart (verdriet, boosheid, irritatie, etc.), of wanneer je behoefte hebt aan aandacht, een luisterend oor, erkenning, liefde, etc., stop dan met zoeken buiten jeZelf en neem dan de even de tijd om te gaan zitten. Ookal ervaar je weerstand, laat die er maar zijn. Voel, luister en geef jeZelf datgene wat je zo nodig hebt..
Het is áltijd de stem van jouw Jongere Zelf, jouw innerlijk kind, die jou, als innerlijke vader of als innerlijke moeder nodig heeft.
“Be who you needed when you were younger”.
“Change Your Story and be the change”.
Met liefde,
Barbara Meijer🪄💞🌿
(Tekst: Barbara Meijer
Foto: Ben ik als baby. Barbara Meijer, Praktijk Astara Nour)